Bij de stam van d’aol lindeboom

Bij de stam van d’aol lindeboom stiet zie stil....
ach, zie hemmelt maar wat maar zie döt nog niet haalf wat zie wil.
E n zie zöt in gedachten heur moe weer die tegen heur lacht,
toen zie zölf in dit hoes hier heur kinder ter wereld haar bracht.
En zie denkt aal’t wark en hoe’t was als weer alles was zeid.
en zie wet: da ’s non almaol gebeurd,... en zie schreit.

En dan rooit zie een körfien vol erpel oet de hof.
En veur’t leste maol löp zie daor met op heur keukentien of
Zie giet zitten en kek stil veur zuk oet met het korfien op schoot.
In heur neie hoes kreg zie de keuken wal twie maol zo groot.
En heur zeun is zo bliede want ’t aole hoes wordt verbouwd
en zie denkt: Jao, ’t is goed zo, maar ’t was mij zo vertrouwd

Daornao löp zie hen’t hokkien met hoender en zie zeg:
Nou, dag kippies van mij, ’t allerbeste, mörgen bin ik weg
Blief ej hier maar fijn wonen mien hoenderties, hier bi’j tevree,
want de plek waor ik hengao dat is veur je hoender gien stee
Maar ej wordt goed verzörgd heur! zeg zie, deur oes Riekus zien wicht.
En dan döt zie de deur van het hoenderhok achter heur dicht.

Bij de stam van d’aole lindeboom speult een kind.
Hie is anderhalf jaor en hie löp al geweldig gezwind.
En zien stemmegien komp heur smangs helder in de muut.
Zie blef staon en genöt van dit beeld en van dit geluud.
Wor maar hiel arg gelukkig mien kereltien: zeg zie dan zacht.
E n zie denkt an de tied die nog komp en zie lacht....